(Μυθοπλασία που στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα)

«Ο χρόνος ο παρών και ο παρελθών χρόνος είναι παρόντες στον μέλλοντα χρόνο» λέει κάποια στιγμή ο πρωταγωνιστής στην αρχή του έργου

Είναι η ιστορία δύο χαρακτήρων, της Αριάδνης και του Μάνου που «ζουν» μέσα στους αιώνες και είναι φορείς του συλλογικού ασυνείδητου και των αξιών της φυλής όπως συμβολίζονται σε μια αγιογραφία που λέγεται ότι είναι του Δ. Θεοτοκόπουλου. Υπερασπίζονται την αγιογραφία μ’ ένα ιπποτικό τρόπο, όπως οι μέλισσες που δεν διστάζουν να πεθάνουν όταν υπερασπίζονται την ζωή τους. Το 1453 ήταν αγαπημένοι εραστές, το 1899 ήταν ο άρχοντας και η εξαδέλφη του, το 1943 ήταν ο ηγούμενος και η ερωμένη του ενώ το 2018 είναι ο καθηγητής Αρχαιολογίας και η κόρη του.

Οι μέλισσες που κοσμούν την ασπίδα του αρχαίου ιππότη που βρίσκει ο βασικός πρωταγωνιστής του έργου είναι σύμβολο μιας ιπποτικής και ηρωικής διάθεσης υπεράσπισης της χαράς της ζωής και των αξιών της και κοσμούν την ασπίδα του αρχαίου πολεμιστή που ανακάλυψε στην ανασκαφή του ο καθηγητής Αρχαιολογίας Μάνος Βλαστός.

Η διαμάχη για την κατοχή της εικόνας, ξεκινά από την προδοσία της επανάστασης των Βλαστών το 1453 στην Κρήτη. Η εικόνα παραμένει αντικείμενο διεκδίκησης μέχρι και τη σύγχρονη εποχή μεταξύ αυτών που κατανοούν την αξία της βαθύτατης συναισθηματικής και πνευματικής κληρονομιάς και τον ρόλο που έχουν στην διαμόρφωση της καθημερινότητάς μας.

Τελικά η σημερινή ζωή, ο έρωτας, οι αγωνίες μας, οι ίδιες οι συνθήκες ύπαρξης των ανθρώπων είναι καταστάσεις που δεν ορίζονται μόνο από τις σημερινές μας επιλογές και θέλει ιδιαίτερη δύναμη για να ζήσεις ευτυχισμένος τώρα και στο μέλλον.